فرهنگ واژه ای فارسی مرکب از دو جزء ” فر ” و ” هنگ ” است . فر پیشوند و به معنای جلو ،بالاوپیش آمده است .فرعلاوه بر پیشوند ، اسم نیز هست و به معنی شکوه،درخشندگی وبزرگی به کار رفته است.” هنگ ”ریشه ای اوستایی دارد و به معنی کشیدن وسنگین وزنی است. واژه مرکب فرهنگ ازلحاظ لغوی به معنی بالا کشیدن و بیرون کشیدن است که البته هیچگاه در ادبیات فارسی به این معنی به کار نرفته است.

در ادب فارسی فرهنگ به معانی مختلفی چون دانش ، علم ، معرفت ، ادب ، تربیت ، هنرآموختن و به کاربستن ، آموزش و پرورش ، آداب ، بینش و ایدئولوژی مذهبی آمده است...

‌فهرست